Ten wpis miał się pojawić na blogu bardzo dawno temu. Tymoteusz ma już kilka miesięcy i na pewno zmienił się nie do poznania. Niemniej całość zdjęć jakie wykonałam jemu i jego rodzicom, możecie zobaczyć dopiero dzisiaj, ponieważ miałam olbrzymi problem z napisaniem tekstu związanego z sesją. Bo jak w jednym wpisie zawrzeć całość przemyśleń związanych z wielowątkowym tematem jakim są noworodkowe sesje domowe. Także dzisiaj krótko i baaardzo ogólnie.
RODZICIELSTWO BLISKOŚCI
Rzadko piszę i mówię o moim własnym macierzyństwie. Ale gdybym miała je zwięźle określić, to bardzo bliska jest mi teoria „rodzicielstwa bliskości”. Rodzicielstwa opartego na traktowaniu dziecka od pierwszych jego chwil na świecie, jako pełnoprawnej, indywidualnej jednostki zasługującej na szacunek jakiego sama oczekuję w stosunku do siebie. Dlaczego o tym piszę? Bo to jaką jestem mamą, definiuje moją fotografię i nakreśla kierunek fotograficzny w jakim podążam.
Domowe sesje noworodkowe to dla mnie kwintesencja fotografii, zgodnej z rodzicielstwem bliskości. To sesje, w których mały człowiek traktowany jest podmiotowo a nie przedmiotowo. Fotografowany jest w swoim naturalnym środowisku, w swoich własnych ubrankach i w ramionach osób, które kochają go najbardziej. To pokazanie i skupienie na tym co najważniejsze. A najważniejsze są relacje a dokładnie miłość jaką darzą go rodzice już od pierwszych dni na świecie.
Tak się pięknie składa, że wpis ląduje na blogu tuż przed Świętami Bożego Narodzenia. I choć z wiarą jestem czasami na bakier to przypowieść o narodzeniu Jezusa, pięknie pokazuje, że bardzo często ważne rzeczy dzieją się w niekoniecznie „katalogowym” otoczeniu. I w związku z tym nie przestają być ważne a raczej zyskują inny wymiar postrzegania. A postrzeganie piękna zależy tylko od nas samych. Tym filozoficznym akcentem kończę wpis i już dzisiaj życzę Wesołych Świąt!
Więcej zdjęć z sesji rodzinnych, w tym domowych, możecie obejrzeć TUTAJ.
Dodaj komentarz